Rouw hoort bij het leven.

We krijgen er allemaal mee te maken, op verschillende manieren. Toch betekent dat niet dat we rouw zomaar moeten accepteren zonder erbij stil te staan. Rouw is iets natuurlijks, maar ook iets ingrijpends waarvoor we vaak niet goed zijn voorbereid—vooral wanneer het gaat om het verlies van een kind, hoe pril ook.

Gelukkig hoor ik steeds vaker dat je rouw serieus mag nemen, dat je mag stilstaan bij je verlies. Er klinkt steeds meer begrip vanuit de hulpverlening: “Overweeg om je ziek te melden op je werk” of “Zoek hulp als je die nodig hebt.” Dat we meer ruimte mogen geven aan rouw, ook na een miskraam of ander zwangerschapsverlies, is zo belangrijk.

Hoe heb jij dat ervaren?

Wil jij ruimte maken voor de rouw in jouw leven?
Wil je tijd en aandacht geven aan jezelf en het kindje dat maar zo kort bij je was?
Dan ben ik er voor je. Ik hoor graag van je.