Wat was het mooi! Afgelopen vrijdag was het allereerste Rouwkost symposium met als thema; ‘Een rouwrevolutie; het kan, het moet!" En ik mocht erbij zijn!
Manu Keirse sprak over het rouwlandschap en gaf inspirerende en rakende voorbeelden over hoe het soms is en zeker ook over hoe het kan zijn. Ontzettend gaaf om er deel vanuit te maken.
Ik vond het ook heel bijzonder om zoveel gedreven professionals bij elkaar te zien die zich hiervoor inzetten.
Manu heeft het niet over verlies verwerken maar overleven. Verwerken impliceert iets wat voorbij is. Verdriet van verlies gaat niet voorbij, je leert er mee leven. Je werk eraan en probeert je er mee te verzoenen.
De 4 rouwtaken die Manu besprak waren voor mij niet nieuw – ze komen ook voor in zijn boek: “Helpen bij verlies en verdriet”. Maar op zo’n manier verteld, live met voorbeelden die hij echt heeft meegemaakt en goed kan brengen was het toch weer heel indrukwekkend.
1. Onder ogen zien van de werkelijkheid van het verlies.
Je verlies erkennen is belangrijk, hierbij is het belangrijk als je je kindje kan zien, als je afscheid kan nemen van dat wat er was.
2. Onder ogen zien van de pijn van het verlies.
Hierbij is het helpend als je het onderwerp van het verlies bespreekbaar kan maken, dat je de pijn kan benoemen en er samen naar kan kijken.
Hier horen ook schuldgevoelens bij. Dit is de keerzijde van liefde en verantwoordelijkheid. Het helpt als er vaak verteld wordt: ‘Je bent niet schuldig, maar je voelt je schuldig. Dit kan, mag en is normaal.”
3. Aanpassen aan de wereld na het verlies.
Hierin zijn 3 domeinen: externe, interne en spirituele aanpassingen. De invloed op je dagelijks leven, de invloed van hoe jij naar jezelf kijken en je geloof in het leven en in de toekomst.
4. Leren genieten van het leven en herinneringen levendig bewaren
Soms wanneer er sprake is van bv zwangerschapsverlies, dan zijn er geen herinneringen aan het kindje dat er zo kort was. De herinnering die je dan kan koesteren is de herinnering aan de intensiteit van het verlangen.
