Ik geloof dat het kan

Ik sprak vanochtend met een ontmoedigde moeder. De stress van de feestdagen was veel. De herinnering aan haar miskramen in december maakte het nog zwaarder. Elk jaar weer loopt ze daar tegen aan, zonder echt stil te staan. December leek altijd in een soort schaduw gehuld, elk jaar weer. .

Ze gaf aan dat ze het zo graag anders zou willen, maar dat het elk jaar toch weer hetzelfde verliep.

Ik vroeg haar: geloof jij dat het mogelijk is?

En jij?

Dat jij je ook in december anders zou kunnen voelen?

Dat je kunt kiezen om te doen waar jouw hart ligt? Door activiteiten te kiezen die ruimte geven voor alles wat er is, niet alleen voor de dingen die ‘moeten’? Door af en toe voor jezelf te kiezen, zodat de rest van de tijd niet overgoten is met een schaduw?

Begrijp me niet verkeerd, ik herken de situatie van deze moeder! Ook ik was daar ooit. Ik rende door december heen, glimlachend op alle sociale samenkomsten en hoopte dat mijn gevoel mij niet in zou halen. Wat heb ik mijn les daar geleerd.

En nu merk ik dat het leven zoveel meer in balans is. Wanneer je eerst naar binnen gaat om te voelen wat er in je hart leeft. Als je stil staat, in checkt en ruimte geeft aan dat wat er is. En daarna weer naar buiten gaat, naar de mensen om je heen. Vanuit rust en de volheid van emoties kun je er voor jezelf en anderen zijn.

Dus ja, ik geloof dat het kan. Niet alleen voor mij, maar ook voor jou.

En jij?